Οι δυο μας.– Μια συμβουλή για ζευγάρια που θέλουν να μείνουν κοντά.

Η αγάπη δεν χάνεται από τη μια μέρα στην άλλη.

Οι σχέσεις δεν λήγουν ξαφνικά. Σιγά-σιγά απομακρυνόμαστε. Όχι γιατί δεν αγαπιόμαστε πια, αλλά γιατί ξεχάσαμε να κοιταζόμαστε στα μάτια.

Δεν ξυπνάμε ένα πρωί και ξαφνικά σταματάμε να νοιαζόμαστε.

Δεν τελειώνει με έναν καβγά ή με μια σιωπή.

Χάνεται στα μικρά.

Στα "δεν πειράζει" που πονάνε αλλά καταπίνουμε.

Στα "δεν έχω χρόνο τώρα" που επαναλαμβάνονται καθημερινά.

Στα "καλά είμαι" που κρύβουν την αλήθεια επειδή βαριόμαστε ή φοβόμαστε να τη μοιραστούμε.

Στα βλέμματα που δεν συναντιούνται πια.

Στις αγκαλιές που γίνονται όλο και πιο σπάνιες.

Οι σχέσεις δεν λήγουν ξαφνικά.

Σβήνουν σιγά-σιγά, όταν παύουμε να είμαστε παρόντες.

Όχι επειδή δεν αγαπιόμαστε, αλλά γιατί ξεχάσαμε να φροντίζουμε την αγάπη.

Η αγάπη δεν κρατιέται από μόνη της.

Θέλει χώρο.

Θέλει χρόνο.

Θέλει τη διάθεση να βλέπεις και να σε βλέπουν.

Όχι μόνο όταν όλα πάνε καλά,

αλλά και όταν κουράζεσαι, όταν θυμώνεις, όταν φοβάσαι.

Αν θέλετε να μείνετε κοντά, μην περιμένετε τις μεγάλες χειρονομίες.

Ξεκινήστε από τα απλά:

– Ρωτήστε ο ένας τον άλλον "Πώς είσαι;" και ακούστε πραγματικά.

– Μιλήστε πριν γίνει κόμπος στο στομάχι.

– Κοιταχτείτε στα μάτια λίγο παραπάνω.

– Μην παίρνετε ως δεδομένο το “μαζί”.

Γιατί το “μαζί” δεν είναι στάση.

Είναι πορεία.

Και σε κάθε πορεία, είτε πλησιάζεις, είτε απομακρύνεσαι.

Μια σχέση αντέχει την αλήθεια.

Αντέχει και τις δυσκολίες.

Αυτό που δεν αντέχει είναι η απουσία μέσα στην παρουσία.

Αν θέλετε να μείνετε κοντά,

μην αρκεστείτε στο να ζείτε μαζί.

Να βλέπετε ο ένας τον άλλον.

Ξανά και ξανά.

Μέσα από την κούραση, την καθημερινότητα, την αλλαγή

.

Γιατί τελικά,

η αγάπη δεν είναι να μη χαθείς από δίπλα μου.

Είναι να μη χαθείς από τα μάτια μου.

Κι εγώ από τα δικά σου.